عسل مادر

اشاره به عسل در قرآن که خداوند آن را در دو آیه ذکر کرده است، نخست در سوره محمد(ص) آیه ۱۵ که خداوند در ستودن بهشت به نیکوکاران وعده داده است که در آنجا نهرهایی از عسل پاک و ناب روان است و سپس در سوره نحل که خواص شفابخش آن را یادآوری فرموده است.
در آیه‌های ۶۸ و ۶۹ این سوره در مورد عسل و زنبور عسل چنین می‌فرماید: «وَأَوْحَى رَبُّکَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِی مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا یَعْرِشُونَ(نحل/۶۸)؛ ثُمَّ کُلِی مِنْ کُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُکِی سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلًا یَخْرُجُ مِنْ بُطُونِهَا شَرَابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِیهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ (نحل/۶۹). و پروردگار به زنبور عسل الهام کرد که در کوه‌ها و درختان و آنچه (از داربست‌ها) بر می‌افرازند، خانه‌‎هایی بساز. آن‌‎گاه از همه ثمرات بخور، پس در راه‌‎های پروردگارت که (به الهام او برای تو) همواره شده است برو از شکم آن‌ها شربتی با رنگ‌های گوناگون بیرون می‌‎آید که در آن شفایی برای مردم است. بی‌شک در این (کار زنبور عسل) نشانه‌‎ای است (از قدرت خدا) برای مردمی‌که می‌‎اندیشند.